نه جنگ‌های خاورمیانه تمامی دارد و نه عکس‌هایی که از کشتار مردم غیرنظامی و غیرسیاسی آن مخابره می‌شود. همین عکس‌ها بخش عمده‌ای از ارتباط و اطلاع ما از این جنگ‌ها را شکل می‌دهد؛ عکس‌های حمله آمریکا به افغانستان، به عراق، جنگ‌های طالبان، اتفاق‌های سوریه و این روزها گروه تکفیری داعش. اما بخش مهمی از این عکس‌ها مربوط به حمله‌ آمریکا به عراق و افغانستان است؛ عکس‌هایی که سربازان خوش‌تیپ در نقش قهرمانان نجات‌بخشِ دولت آمریکا آمده بودند تا مردم خاورمیانه را از دست تروریسم دولتی نجات دهند! در عکس‌ها این به‌ظاهر قهرمانان، گرچه سلاح بر دست دارند، اما هیچ‌تصویری وجود ندارد که در حال شلیک یا کسی را کشته باشند. نه ردی از خشونت در تصویرها وجود دارد و نه کسی از حضورشان خشمگین است. پشت دیوارها پناه می‌گیرند و به این‌سو و آن‌سو نگاه می‌کنند و گویی تنها دوربین سلاح‌ها به کارشان می‌آید. پسرکان عراقی هم از دیدن‌شان خوشحالند و کنارشان قدم می‌زنند و مبهوت سلاح‌هایی‌‌ هستند که پیش‌تر در تلویزیون‌ها دیده‌ بودند. عکس‌هایی هست که سربازان کودکانی را در آغوش ‌گرفته‌اند و مهربانی می‌کنند، کسی نمی‌داند پدر و مادر این کودکان را چه کسی کشته‌ است؟ برای اینکه باور کنیم تصاویر واقعی هستند، عکس‌هایی هم از خستگی سربازان دیده می‌شود، سیگاری به لب گرفته‌اند و خسته، گوشه‌ای نشسته‌اند. اما این عکس‌ها ربطی به واقعیتی که در جنگ می‌افتد ندارد. اینها تنها تصویرهایی هستند که دولت آمریکا می‌خواهد از خود در ذهن جهانیان بسازد. در واقع بیانیه‌های تصویری دولت آمریکاست؛ دولتی که بر اساس آمار‌های خوشبینانه دست‌کم یکصدهزار نفر را به دست همین سربازان، در عراق کشته. آمریکا دنبال ساختن تصویری قهرمانانه و نجات‌بخش از خود بود و عکس‌ها را برای انتقال همین پیام به کار گرفت. کافی ا‌ستIraq War و Afghanistan War را گوگل کنیم. در بین تصویرهای پروپاگاندای آمریکا از حمله‌هایش به خاورمیانه، هیچ تصویری از ده‌هاهزارنفری که زیر بمباران جنگنده‌های آمریکا کشته‌ شده‌اند، وجود ندارد، چراکه تصویر کشته‌‌شدن مردم عادی و خانه‌های خرابشان در حملات ارتش آمریکا تصویر نجات‌بخش او را مخدوش می‌کند. اما تصویر جنگنده‌ها در عرشه‌ ناوها و در دل اقیانوس‌ آرام؛ تصویر مطلوب آمریکا، بسیار است و همین‌‌طور تصویر سربازان کشته‌‌شده‌ آمریکا تنها در تابوت‌های پرچم‌پوش با احترامات و تشریفات نظامی در زمین‌های فراخ و چمن. اما چندسال بعد از حمله‌های آمریکا‌، آتش خاورمیانه همچنان شعله‌ور است.