میازار موری که دانه کش است / که جان دارد و جان شیرین خوش است این سخن آشنا بخشی از نوستالژی هر ایرانی است؛ سادگی و صمیمیت به قدری است که گمان نمیرود گویندۀ سخن همان خداوندگار شاهنامه باشد. با عادت ذهنی ما، بیشتر رنگ و بوی سعدی دارد و شاید همین سنخیت باعث شده که سعدی آن را در بافت شعر خود بگنجاند. در عین حال، این بیت ترسیم عالی ترین وجه آرامش طلبی و آسایش و دعوت به زندگی است. سخنی که علیرغم سادگی، بلندترین آرمان حیات انسانی را در خود دارد.
فردوسی در قالب ادبیات تعلیمی نهی از جنگ و امر به صلح نموده است:
به گزارش «نسیم آنلاین»، علی اصغر فانی وزیر آموزش و پرورش پیامی به مناسبت روز جهانی معلم منتشر کرد که در این پیام آمده است:
اوراق زرین تاریخ تعلیم و تربیت، مزین به نام معلمان بزرگی چون ابراهیم (ع) ، موسی (ع)، عیسی (ع) و پیامبر اعظم حضرت محمد (ص) است. مربیان سترگی که منادی بشر به توحید، عدالت و برابری انسانها بودند و آموزش و پرورش را بر پایههای تزکیه، علم و فضیلت بنا نهادند.
آنچه در پی می آید فرمایشات راهگشا و حکیمانه معصومین (ع) دربارهی خشم است که مخاطبان محترم را به مطالعه و تدبر در آن دعوت می کنیم:
1- بهترینها، دیرخشماند
پیامبر صلى الله علیه و آله:
اَلا اِنَّ خَیرَ الرِّجالِ مَن کانَ بَطى ءَ الغَضَبِ سَریعَ الرِّضا؛
بدانید که بهترین انسان ها کسانى هستند که دیر به خشم آیند و زود راضى شوند.
(نهج الفصاحه، ح 469)
2- جرعه خشم
پیامبر صلى الله علیه و آله:
ما تَجَرَّعَ عَبدٌ جُرعَةً اَفضَل عِندَ اللّه مِن جُرعَةِ غَیظٍ کَظَمَها اِبتِغاءَ وَجهِ اللّه ؛
انسان هیچ جرعه اى ننوشید که نزد خدا از جرعه خشمى که براى رضاى خدا فرو خورد بهتر باشد.
(نهج الفصاحه، ح 2628)
3- ماهیت خشم
پیامبر صلى الله علیه و آله:
اِنَّ الغَضَبَ مِنَ الشَّیطانِ وَاِنَّ الشَّیطانَ خُلِقَ مِنَ النّارِ وَاِنَّما تُطفَأُ النّارُ بِالماءِ فَاِذا غَضِبَ اَحَدُکُم فَلیَتَوَضَّ؛
خشم از شیطان و شیطان از آتش آفریده شده است و آتش با آب خاموش مى شود، پس هرگاه یکى از شما به خشم آمد، وضو بگیرد.
(نهج الفصاحه، ح 660)
4- کمال دلیری در تسلط بر خشم
پیامبر صلى الله علیه و آله:
اَلصَّرعَةُ کُلُّ الصَّرعَةِ الَّذى یَغضبُ فَیَشتَدُّ غَضَبُهُ وَیَحمَرُّ وَجهُهُ وَیَقشَعِرُّ شَعرُهُ فَیَصرَعُ غَضَبَهُ؛
کمال دلیرى آن است که کسى خشمگین شود و خشمش شدّت گیرد و چهره اش سرخ شود و موهایش بلرزد، امّا بر خشم خود چیره گردد.
(نهج الفصاحه، ح 1872)
5- ثمره همنشینی با خشم
امام على علیه السلام:
بِئسَ القَرینُ الغَضَبُ: یُبدِى المَعائبَ ویُدنِى الشَّرَّ وَیُباعِدُ الخَیرَ؛
خشم هم نشین بسیار بدى است: عیب ها را آشکار، بدى ها را نزدیک و خوبى ها را دور مى کند.
(غررالحکم، ج3، ص 257، ح4417)